SOS από το Δημοτικό Γηροκομείο Λάρισας

Περνώντας την πόρτα ενός γηροκομείου, περιμένεις ότι θα δεις ανθρώπους της Τρίτης Ηλικίας να σε κοιτάνε με μάτια άδεια και χωρίς χαμόγελο. Η πραγματικότητα, όμως, στο Δημοτικό Γηροκομείου Λάρισας είναι τελείως διαφορετική. Οι ηλικιωμένοι κάθονται άνετα στα σαλονάκια του κτιρίου και κουβεντιάζουν με χαρούμενη διάθεση, ενώ σε υποδέχονται με ένα πλατύ χαμόγελο και ένα καλό λόγο για το προσωπικό και τον διευθυντή του ιδρύματος.
Κάνοντας μια βόλτα στις εγκαταστάσεις του διώροφου κτιρίου, καταλαβαίνεις αμέσως την αλήθεια των λόγων τους, καθώς νιώθεις τη ζεστασιά και τη φροντίδα με την οποία τους περιθάλπουν και τις υπηρεσίες που τους προσφέρουν.
Ο διευθυντής του γηροκομείου κ. Π. Τσούμας δηλώνει κατηγορηματικά ότι το ίδρυμα δεν είναι χώρος αποθήκευσης, αλλά φροντίδας των ηλικιωμένων. «Μπορεί η κτιριακή υποδομή να μην είναι άριστη και ο αριθμός του προσωπικού μεγάλος, αλλά, με τα μέσα που διαθέτουμε, οι υπηρεσίες και η φροντίδα που παρέχουμε μας κάνουν να ξεχωρίζουμε. Έχουμε υψηλά στάνταρ και προσπαθούμε συνεχώς να τα διατηρήσουμε, αλλά και να τα ξεπεράσουμε, με όρεξη, όραμα και πολλή αγάπη γι΄αυτούς τους ανθρώπους», υποστηρίζει, και μάλιστα σε μια εποχή που το γηροκομείο κινδυνεύει να κλείσει, αφού τα έσοδα πλέον είναι πολύ λιγότερα από τα έξοδά του, όπως λέει με απογοήτευση ο κ. Τσούμας.
«Αν αρχίσυμε να μειώνουμε το ποσό που διαθέτουμε για τον κάθε τρόφιμο, δεν θα κάνουμε τη δουλειά μας καλά, και αυτό είναι κάτι που δεν θέλει κανένας μας. Η αλήθεια είναι ότι αν είχαμε εξασφαλίσει το ΙΚΑ και τη μισθοδοσία του προσωπικού, που είναι και ο κύριος όγκος των εξόδων μας, τότε θα παρείχαμε ακόμα καλύτερες υπηρεσίες. Και τώρα όμως, το λίγο προσωπικό που διαθέτει το ίδρυμα δίνει πολλή αγάπη και ζεστασιά στους τροφίμους τους, ενώ προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες υπό τις παρούσες συνθήκες», υποστήριξε ο κ. διευθυντής.
Το Δημοτικό Γηροκομείο Λάρισας λειτουργεί από το 1967, με τη συγχώνευση των κληροδοτημάτων Αγγ. Λάππα,Δημ. Χατζηζωγίδη και Αθ.Χαλκιόπουλου . Διοικείται από εξαμελές Διοικητικό Συμβούλιο, με πρόεδρο τον εκάστοτε δήμαρχο, ενώ ονομάζεται δημοτικό γιατί ο δήμος Λάρισας δώρισε το οικόπεδο, όπου στεγάζεται σήμερα, και όχι γιατί χρηματοδοτείται από αυτόν, όπως πιστεύουν πολλοί, αν και αυτό, σύμφωνα με τον κ. διευθυντή, θα ήταν μία καλή λύση για την οικονομική ευρωστία του ιδρύματος.
Τα έσοδα του γηροκομείου δεν στηρίζονται πουθενά άλλου παρά μόνο στη φιλανθρωπία των πολιτών, των επιχειρήσεων και των φορέων, αν εξαιρέσει κανείς την ισχνή, όπως την χαρακτηρίζει ο κ. Τσούμας, επιχορήγηση από το κράτος.
Αναλυτικότερα, το ίδρυμα στηρίζεται οικονομικά στις καθημερινές δωρεές των πολιτών, την εκμετάλλευση της περιουσίας από κληροδοτήματα και ένα μέρος της σύνταξης των τροφίμων που έχουν.
«Είναι σημαντική η ευαισθητοποίηση και η ενημέρωση του πολίτη. Ο κόσμος», σύμφωνα με τον κ. Τσούμα, «πρέπει να ενημερωθεί ότι το γηροκομείο δεν έχει τακτικά έσοδα και χρειάζεται τον οβολό κάθε φιλεύσπλαχνου Λαρισαίου, που θέλει να προσφέρει, αλλά δεν ξέρει τον τρόπο». Μάλιστα, προτείνει τη σύσταση μίας επιτροπής δρομολόγησης της φιλευσπλαχνίας των πολιτών, που θα βοηθάει να διοχετεύονται σωστά οι δωρεές.
Όσον αφορά μεγάλες δωρεές ή κληροδοτήματα, ο διευθυντής επισημαίνει ότι το ίδρυμα έχει χρόνια να λάβει, αν και θα αποτελούσαν σήμερα μια σοβαρή τονωτική ένεση για τη βιωσιμότητα του γηροκομείου.
Προχωρώντας παραπέρα, ο κ. Τσούμας χαρακτήρισε «αγκάθια» την έλλειψη ευελιξίας του ΔΣ να διαχειρίζεται την περιουσία κατά το συμφέρον του γηροκομείου, αλλά και το φόρο των εσόδων που επιβάλει το κράτος στα ευαγή ιδρύματα.
Το δημοτικό γηροκομείο έχει τη δυνατότητα φιλοξενίας 100 ατόμων, αριθμός που αγγίζεται σχεδόν πάντα. Οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληρεί ένας ηλικιωμένος για να μπει στο γηροκομείο είναι να έχει συμπληρώσει τα 60 χρόνια ζωής και να είναι αυτοεξυπηρετούμενος. Αν κατά τη διάρκεια της παραμονής του, αποκτήσει κάποιο πρόβλημα υγείας, το προσωπικό του ιδρύματος είναι υποχρεωμένο να τον φροντίσει.
«Δεν θέλουμε να γίνουμε κερδοσκοπικοί χώροι που επιδιώκουν πελάτες. Εμείς προτιμάμε οι ηλικιωμένοι να παραμένουν στις οικογένειές τους αν έχουν αυτή τη δυνατότητα. Ένα ίδρυμα δεν είναι ποτέ καλύτερο από μια σταθερή οικογένεια, είναι όμως καλύτερο από μία προβληματική. Σε αυτή την περίπτωση είναι καθήκον μας να τους φιλοξενούμε».
Τέλος, ο κ. Τσούμας διαψεύδει το μύθο ότι για να φιλοξενηθεί κάποιος ηλικιωμένος στο γηροκομείο, πρέπει να έχει περιουσία ή σύνταξη που θα τη διαθέσει στο ίδρυμα. Πολλοί από τους τροφίμους είναι άποροι, ανήμποροι και δυστυχείς και μπορούν να παραμείνουν για όσο χρονικό διάστημα θέλουν. «Εξάλλου, προτιμώ να εξυπηρετώ αυτή την ευαίσθητη μερίδα ανθρώπων, παρά τους πλούσιους και διανοουμένους», καταλήγει ο διευθυντής του γηροκομείου.